រាជធានីភ្នំពេញ៖ កាលពីថ្ងៃទី២៨-២៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២៥ គម្រោង IDEAL បានរៀបចំវគ្គបណ្តុះបណ្តាលស្តីពីការអភិវឌ្ឍវិជ្ជាជីវៈជាប្រចាំ (CPD) សម្រាប់គ្រូបង្រៀន ដែលផ្តោតលើវិធីសាស្ត្របង្រៀនគណិតវិទ្យាប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិត។ វគ្គនេះទទួលបានជំនួយគាំទ្រហិរញ្ញប្បទានពីអង្គការឆាលហ្វានកូរ៉េ និងសម្របសម្រួលដោយអង្គការ ខេប និងបណ្តុះបណ្តាលដោយក្រុមហ៊ុន EveryBody Counts ដែលនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរដ៏សំខាន់ក្នុងការបង្រៀនគណិតវិទ្យាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់ទី៤ ដល់ទី៦។ វគ្គនេះមានគោលបំណងពង្រឹងសមត្ថភាពគ្រូបង្រៀនចំនួន ១៥ នាក់ មកពីសាលាបឋមសិក្សាគោលដៅចំនួន ៥ នៅរាជធានីភ្នំពេញ និងខេត្តកណ្តាល ដោយផ្តល់នូវបច្ចេកទេសបង្រៀនទំនើប និងទាក់ទាញសិស្ស។

 

ការបង្រៀនបែបច្នៃប្រឌិត និងថ្នាល Everybody Counts វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនេះចែករំលែកដោយអ្នកជំនាញមកពី Everybody Counts (EBC) ដែលជាក្រុមហ៊ុនមកពីចក្រភពអង់គ្លេស ហើយបានផ្តល់នូវវិធីសាស្ត្របង្រៀនគណិតវិទ្យាថ្មីៗ ផ្តោតលើភាពសប្បាយរីករាយ និងការចូលរួមសកម្ម។ ថ្នាល Everybody Counts គឺជាឧបករណ៍អប់រំឌីជីថលដែលត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីធ្វើឱ្យការបង្រៀន​ និងរៀនគណិតវិទ្យាកាន់តែងាយស្រួល និងទាក់ទាញ។ ថ្នាលនេះមានមេរៀនជាង ៤០០ ដែលគ្របដណ្តប់គ្រប់ប្រធានបទសម្រាប់ថ្នាក់ទី១ ដល់ទី៦ ដោយផ្តល់ជូននូវកិច្ចការបង្រៀន និងសកម្មភាពអន្តរកម្មដែលជួយគ្រូបង្រៀនរៀបចំមេរៀនប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។

 

វិធីសាស្ត្រ CPA៖ គន្លឹះនៃភាពជោគជ័យ ចំណុចសំខាន់មួយនៃវគ្គបណ្តុះបណ្តាលគឺការប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រ CPA (Concrete-Pictorial-Abstract) ដែលជាវិធីសាស្ត្រដ៏ល្បីល្បាញសម្រាប់បង្រៀនគណិតវិទ្យា។ CPA ជួយសិស្សឱ្យយល់គោលគំនិតគណិតវិទ្យាតាមរយៈ៖ (១) Concrete (រូបីយ/ជាក់ស្តែង): ប្រើវត្ថុជាក់ស្តែង ដូចជា ប្លុកឈើ ឬក្រដាសបត់ ដើម្បីបង្ហាញគំនិតគណិតវិទ្យា។ ឧទាហរណ៍ ការប្រើប្លុកឈើដើម្បីបង្ហាញការបូកលេខ ៣+២ ដោយរៀបប្លុកចំនួន ៥ ដុំ។ (២) Pictorial (រូបភាព): ប្រើរូបភាព ឬគំនូសតាងដើម្បីតំណាងគំនិត។ ឧទាហរណ៍ គូររូបការ៉េ ៥ ផ្ទាំងដើម្បីបង្ហាញផ្ទៃសរុបនៃរូបភាព។ (៣) Abstract (អរូបី): ប្រើនិមិត្តសញ្ញា និងសមីការគណិតវិទ្យា ដូចជា ៣+២=៥។

 

ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង គ្រូបង្រៀនអាចប្រើក្រដាសបត់ជារូបត្រីកោណ ឬការ៉េ ដើម្បីបង្ហាញគោលគំនិតនៃក្រឡាផ្ទៃ។ សិស្សអាចបត់ក្រដាសជាចតុកោណ ហើយគណនាក្រឡាផ្ទៃដោយប្រើរូបមន្ត A = ប្រវែង x ទទឹង។ វិធីនេះជួយសិស្សភ្ជាប់គំនិតជាក់ស្តែងទៅនឹងគំនិតអរូបី ដែលធ្វើឱ្យការរៀនកាន់តែងាយស្រួល។

 

ទ្រឹស្តីគណិតវិទ្យាល្បីៗទាំង៥ និងការអនុវត្តក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាល គ្រូបង្រៀនបានសិក្សាអំពីទ្រឹស្តីគណិតវិទ្យាល្បីៗទាំង៥ ដែលអាចអនុវត្តក្នុងការបង្រៀន៖ ១) ទ្រឹស្តីភាពស្ទាត់ជំនាញ (Mastery Learning)៖ ផ្តល់ឱ្យសិស្សរៀនមេរៀនតែមួយក្នុងពេលតែមួយ ដោយផ្តោតលើការយល់ច្បាស់មុននឹងឈានទៅមេរៀនបន្ទាប់។ ឧទាហរណ៍ សិស្សត្រូវយល់ច្បាស់អំពីការបូកមុននឹងរៀនការដក។ ២) ការយល់ដឹងអំពីការពិត (Metacognition)៖ លើកទឹកចិត្តឱ្យសិស្សគិតអំពីដំណើរការគិតរបស់ខ្លួន។ ឧទាហរណ៍ សួរសិស្សថា “តើអ្នកគិតថាវិធីនេះសមហេតុផលទេ?” បន្ទាប់ពីដោះស្រាយលំហាខត់។ ៣) ការមើលឃើញ (Visualization)៖ ប្រើរូបភាព ឬគំនូសតាងដើម្បីជួយសិស្សមើលឃើញគំនិតគណិតវិទ្យា។ ឧទាហរណ៍ ប្រើគំរូរបារ (Bar Model) ដើម្បីបង្ហាញការបែងចែក។ ៤) ការយល់ដឹងអំពីតម្លៃលេខ (Number Sense)៖ ជួយសិស្សយល់ពីទំនាក់ទំនងរវាងលេខ។ ឧទាហរណ៍ ការប៉ាន់ស្មានថា ៣០០០-១៧៩ មានលទ្ធផលជិត ២៨២១។ ៥) ទូទៅកម្ម (Generalization)៖ លើកទឹកចិត្តឱ្យសិស្សអនុវត្តចំណេះដឹងទៅលើបញ្ហាថ្មីៗ។ ឧទាហរណ៍0 បន្ទាប់ពីរៀនអំពីក្រឡាផ្ទៃចតុកោណ សិស្សអាចគណនាក្រឡាផ្ទៃនៃបន្ទប់រៀន។

 

ការប្រើទ្រឹស្តី Bloom’s Taxonomy ក្នុងការបង្រៀន Bloom’s Taxonomy ជាមាត្រដ្ឋានសម្រាប់កំណត់កម្រិតនៃការគិតរបស់សិស្ស។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលបានណែនាំឱ្យគ្រូបង្រៀនប្រើសំណួរតាមកម្រិតផ្សេងៗ៖ (ក) ការចងចាំ (Remembering): សួរសំណួរដូចជា “តើរូបមន្តសម្រាប់គណនាក្រឡាផ្ទៃចតុកោណគឺជាអ្វី?” (ខ) ការយល់ដឹង (Understanding): “តើហេតុអ្វីបានជាយើងប្រើរូបមន្តនេះ?” (គ) ការអនុវត្ត (Applying): “ប្រើរូបមន្តនេះដើម្បីគណនាក្រឡាផ្ទៃនៃតុមួយ។” (ឃ) ការវិភាគ (Analyzing): “តើរូបចតុកោណនេះអាចបំបែកជាត្រីកោណបានទេ?” (ង) ការវាយតម្លៃ (Evaluating): “តើវិធីណាដែលល្អបំផុតសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហានេះ?” (ច) ការបង្កើតថ្មី (Creating): “បង្កើតលំហាត់ថ្មីមួយដែលទាក់ទងនឹងផ្ទៃក្រឡា”។​ ឧទាហរណ៍ គ្រូបង្រៀនអាចសួរសិស្សថា “តើចតុកោណកែងដែលមានផ្ទៃស្មើ ២៤ ម៉ែត្រការ៉េ អាចមានប្រវែង និងទទឹងប៉ុន្មាន?” សំណួរនេះជំរុញឱ្យសិស្សគិតក្នុងកម្រិតវិភាគ និងបង្កើតថ្មី។

 

សកម្មភាពអន្តរកម្ម និងការងារក្រុម៖ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលបានរួមបញ្ចូលសកម្មភាពជាក់ស្តែង ដូចជាការបត់ក្រដាសជារូបត្រីកោណ ឬការ៉េ ដើម្បីបង្កើតរូបភាពផ្សេងៗ។ សកម្មភាពទាំងនេះជួយសិស្សឱ្យចេះគិតវិភាគ និងធ្វើការងារជាក្រុម។ ឧទាហរណ៍ គ្រូបង្រៀនបានបែងចែកសិក្ខាកាមជា ៣ ក្រុម ដើម្បីពិភាក្សាអំពីការបង្រៀនផ្អែកលើតម្រូវការសិស្ស និងការប្រើសំណួរ Bloom’s Taxonomy។ លទ្ធផលនៃការពិភាក្សាបានបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃការផ្តល់សំណួរបើក និងការផ្តល់ពេលវេលាឱ្យសិស្សគិត។

 

ការបង្រៀនផ្អែកលើតម្រូវការសិស្ស (Differentiation) គឺជាយុទ្ធសាស្ត្រដ៏សំខាន់មួយដែលត្រូវបានគូសបញ្ជាក់។ គ្រូបង្រៀនត្រូវកំណត់តម្រូវការរបស់សិស្សនីមួយៗ និងផ្តល់លំហាត់ដែលសមស្រប។ ឧទាហរណ៍ សម្រាប់សិស្សដែលរៀនយឺត គ្រូអាចផ្តល់លំហាត់ងាយៗ ដូចជាការគណនាក្រឡាផ្ទៃនៃចតុកោណ ខណៈសិស្សពូកែអាចទទួលលំហាត់ស្មុគស្មាញ ដូចជាការបំបែកចតុកោណជាត្រីកោណ។

 

សរុប វគ្គបណ្តុះបណ្តាលនេះបានផ្តល់នូវឧបករណ៍ និងយុទ្ធសាស្ត្រដ៏មានតម្លៃសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ដើម្បីបង្កើនគុណភាបង្រៀនគណិតវិទ្យា។ តាមរយៈការប្រើប្រាស់ថ្នាល Everybody Counts និងវិធីសាស្ត្រ CPA រួមជាមួយទ្រឹស្តីគណិតវិទ្យា និង Bloom’s Taxonomy គ្រូបង្រៀនអាចបង្កើតបរិយាកាសសិក្សាដែលទាក់ទាញ និងជួយសិស្សឱ្យសម្រេចបាននូវភាពជោគជ័យក្នុងការសិក្សាគណិតវិទ្យា៕

 

#IDEALproject #kapeprojects #ChildFundKorea